Storytelling krok po kroku

1. Pomysł

Jeśli chcemy się zabrać do przygotowania cyfrowej narracji, pierwszą decyzją jest wybór tematu, jaki chcemy podjąć. W poradach, opisie przypadków i materiałach zewnętrznych znajdziecie wskazówki dotyczące tematów, jakie można wykorzystać w cyfrowych narracjach.

2. Decyzja dotycząca pracy samodzielnej lub w grupie

Jeśli chcecie opowiedzieć własną historię, istotny moment z waszego życia lub ze swojej perspektywy przedstawić na przykład czyjś życiorys, samodzielna praca wydaje się naturalna. Jeśli jednak zamierzacie poeksperymentować z formą, przygotować złożoną opowieść lub zgromadzić więcej głosów na określony temat, to praca zespołowa będzie bardziej efektywna. Oczywiście, pod warunkiem że odpowiednio ją zaplanujecie i podzielicie się zadaniami.

3. Planowanie pracy

Ustalenie tematu to dopiero początek pracy. Niezbędne jest określenie, jaki jest cel działań – co chcielibyśmy osiągnąć narracją, a także jak miałaby wyglądać, z jakich składać się elementów. Lista zadań z podziałem obowiązków i wypisanie kolejnych kroków, jakie należy wykonać, wydają się dobrym pomysłem. Poza harmonogramem powinniśmy ustalić, jakie konkretne materiały zamierzamy zebrać, w jakich miejscach, ewentualnie – gdzie w sieci zamierzamy ich szukać. Istotny może być scenopis, jeśli chcemy, żeby nasza praca była bardzo dokładnie zaplanowana i nie zamierzamy eksperymentować przy każdym ujęciu.

4. Dobór narzędzi

Chociaż cyfrowe narracje często składają się z podobnych elementów: dźwięku, obrazu, głosu lektora itp., to nie w każdych okolicznościach potrzebujemy tych samych narzędzi. Czasami do nagrań dźwięku wystarczy smartfon, innym razem warto skorzystać z cyfrowej lustrzanki do nagrania obrazów. Narzędzia są związane z ustaloną formą i celem projektu. Dobrze ustalić, co będzie potrzebne, jeszcze na etapie planowania i przed rozpoczęciem pracy mieć dostęp do potrzebnych narzędzi.

5. Zebranie materiałów

Mamy plan, narzędzia i wiemy, co jest nam potrzebne do zmontowania projektu w spójną całość, możemy więc zabierać się za gromadzenie potrzebnych elementów. Aby skompletować zdjęcia, można wykonać je samodzielnie, ściągnąć z sieciowych repozytoriów, które pozwalają na użycie fotografii, lub zeskanować rodzinne archiwum. Podobnie w wypadku filmów. Nagranie głosu, zwłaszcza jeśli nie mamy odpowiedniego sprzętu, może być wyzwaniem, jednak w razie trudności można spróbować skorzystać z tekstu wyświetlanego na ekranie, który zastąpi głos lektora (może go także uzupełniać). Warto przemyśleć, co jest nam naprawdę potrzebne, żeby przy etapie obróbki materiałów nie spędzić zbyt wiele czasu przy selekcjonowaniu zebranych treści i odrzucaniu niepotrzebnych minut (a nawet godzin) nagrań lub setek fotografii.

6. Obróbka materiałów

Jeśli mamy wszystko, co potrzebne, zabieramy się za obróbkę treści. Trzeba mieć świadomość możliwości naszego sprzętu. Jeśli przygotowaliśmy setki fotografii lub nagrań wideo w dużej rozdzielczości, a nasz komputer ma już kilka lat, mało pamięci, słabą kartę graficzną i niewiele miejsca na dysku, możemy utknąć, montując nieopracowany materiał. Musimy zatem zmniejszyć objętość zdjęć i filmów, a duże pliki dźwiękowe zamienić na przykład na skompresowany format. To może być bardzo czasochłonne i warto pamiętać, by w harmonogramie przewidzieć odpowiednią ilość czasu na selekcję materiałów i przygotowanie ich do montażu.

7. Łączenie materiałów

Podobnie jak obróbka, łączenie materiałów może być czasochłonnym etapem. Posiadanie planu działań, scenariusza i scenopisu oraz odpowiednie przygotowanie materiałów dają nadzieję na sprawne przejście przez tę część pracy. Po wybraniu edytora wideo, w którym będziemy pracować, wcześniejszym jego przetestowaniu możemy się zająć wprowadzaniem danych i łączeniem elementów, wprowadzaniem efektów przejścia, konkretnych scen itp. Końcowy etap to eksport gotowego filmu z podkładem dźwiękowym, nagranym głosem, nałożonymi napisami do odpowiedniego formatu. Jeśli materiały były wysokiej jakości i nie musieliśmy ich znacząco zmniejszać, a do dyspozycji mamy dobrej jakości sprzęt komputerowy, możemy przygotować film w wysokiej rozdzielczości. To istotne, jeśli chcemy udostępnić odbiorcom możliwość oglądania filmu w różnych rozdzielczościach.

8. Publikacja

Do dyspozycji mamy kilka możliwości publikacji. Można skorzystać z popularnych serwisów, gdzie publikuje się materiały wideo – na przykład YouTube, Vimeo. Warto zwracać uwagę na możliwość zagnieżdżania filmów w innych materiałach – umieszczanie naszego filmu na przykład na blogu, w serwisie społecznościowym czy pozwolenie innym na wykorzystywanie materiału na swoich stronach. Jeśli jest to materiał prywatny lub skierowany tylko do określonej liczby odbiorców, wówczas warto skorzystać z opcji prywatności i udostępnić film tylko osobom, które powinny mieć do niego dostęp.